توسعه مرکز شهر سنندج بر مبنای رویکرد توسعه حمل و نقل همگانی محور

در دهه های اخیر مفهوم ((توسعه ی حمل و نقل همگانی محور (tod))) در راستای جنبش های رشد هوشمند، شهر فشرده و نوشهرسازی به عنوان یکی از رویکردهای متکی بر اصول پایداری به منظور اصلاح الگوی پراکنده رویی در نظام شهرسازی کنونی گسترش یافته است. این رویکرد با ایجاد هماهنگی میان دو مولفه ی حمل و نقل و کاربری زمین در فرایند برنامه ریزی و طراحی نواحی شهری، سعی در ایجاد جوامعی پاکیزه، سرزنده و انسان دوستانه دارد. از سوی دیگر مراکز کهن شهری با داشتن ارزش های فراوان تاریخی و فرهنگی و به عنوان قلب تپنده ی اقتصادی شهرها، امروزه با چالش های فراوانی روبرو هستند. یکی از این چالش ها در مرکز شهر سنندج به عنوان نمونه ی موردی این پژوهش، تراکم ترافیک ناشی از تردد بالای خودروهای شخصی است. در این راستا، پژوهش حاضر بر آن است تا با روشی توصیفی- تحلیلی در قالب یک رویکرد توسعه ای و با بهره گیری از اصول توسعه حمل و نقل همگانی محور، پس از شناسایی و ارزیابی جامع و دقیق ویژگی های مختلف این مرکز، به ارائه ی راهبردها، سیاست ها و برنامه های عملیاتی توسعه در راستای ارتقای کیفیت فضا، سرزندگی و انسان محوری آن برای شهروندان بپردازد. یافته ها و نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که از میان اصول و راهبردهای کلیدی توسعه ی حمل و نقل همگانی محور، راهبرد افزایش کیفیت و دسترسی به حمل و نقل همگانی، ارتقای وضعیت پیاده روی و دوچرخه سواری و مدیریت تقاضای حمل و نقل از اهمیت بالایی برای تدوین برنامه های پیشنهادی به منظور توسعه ی مرکز شهر سنندج برخوردار هستند. همچنین به منظور دستیابی به نتایج موفقیت آمیز در کاربست برنامه های پیشنهادی مذکور، ضمن تاکید بر مشارکت شهروندان پیشنهاد می شود که بستر قانونی لازم برای گسترش رویکرد توسعه ی حمل و نقل همگانی محور مهیا شود و زمینه ی لازم برای سرمایه گذاری بخش خصوصی و عمومی به طور همزمان فراهم گردد.